W sytuacji, gdy w sklepie dochodzi do uszkodzenia lub zniszczenia towaru – przykładowo stłuczenia słoika, upuszczenia sprzętu RTV lub rozlania zawartości butelki – powstaje pytanie: kto ponosi odpowiedzialność za powstałą szkodę? Odpowiedź nie jest jednoznaczna i zależy od szeregu okoliczności – zarówno prawnych, jak i organizacyjnych sklepu. Poniżej przedstawiono kluczowe zasady oraz praktyczne wnioski, które przybliżają temat regulowania opłaty za szkody. kto odpowiada za zniszczenie towaru w sklepie

Podstawy prawne odpowiedzialności

Podstawą prawną jest art. 415 Kodeks cywilny, który stanowi, że „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Zatem odpowiedzialność klienta za zniszczenie towaru w sklepie może być rozważana jedynie wówczas, gdy spełnione są łącznie trzy przesłanki:
  • działanie (lub zaniechanie) klienta, które doprowadziło do szkody,
  • wina klienta (umyślność lub rażące niedbalstwo),
  • adekwatny związek przyczynowy między działaniem klienta a szkodą.

Jednocześnie obowiązki sklepu również wynikają z prawa – przede wszystkim z art. 546 Kodeks cywilny, który mówi, że sprzedawca jest zobowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru rzeczy oraz sprawdzenie jej jakości. W praktyce oznacza to, że sklep musi dbać o takie ułożenie towaru, zabezpieczenie strefy sprzedaży i warunki bezpiecznego poruszania się klienta.

Warto także zaznaczyć, że w przypadkach działania umyślnego lub rażącego niedbalstwa klienta mogą mieć zastosowanie przepisy Kodeks wykroczeń lub Kodeks karny – w zależności od wartości uszkodzonego towaru.

Praktyczna ocena sytuacji – warunki i polityka sklepu

W praktyce wiele sklepów – szczególnie dużych sieciowych marketów – przyjmuje politykę, w której uszkodzenia towaru wynikające z normalnego ryzyka prowadzenia działalności są wliczane w koszty operacyjne i nie obciążają klienta. Z kolei w mniejszych placówkach może być inaczej – właściciel może oczekiwać, iż klient poniesie odpowiedzialność za uszkodzony towar.

W praktyce można wyróżnić trzy zasadnicze obszary, w których należy rozważyć:
  • rozmiar i charakter sklepu – w dużych supermarketach łatwiej zaakceptować stratę jako koszt prowadzenia działalności; w małych sklepach każda złotówka ma większe znaczenie,
  • rodzaj i wartość towaru – papierowy słoik dżemu może być traktowany inaczej niż drogi sprzęt RTV czy perfumy; w przypadku towaru o większej wartości sklep może być bardziej skłonny żądać od klienta rekompensaty,
  • okoliczności zdarzenia – jeśli klient zachowywał się zgodnie z przyjętymi regułami ostrożności (np. nie biegał, nie przewracał wózka, nie sięgał z nadmierną siłą), a szkoda nastąpiła wskutek np. nieodpowiedniego ułożenia towaru, to odpowiedzialność może leżeć po stronie sklepu.
Tak więc polityka sklepu stanowi tło, którego interpretacja powinna uwzględniać indywidualne okoliczności – nie istnieje zatem automatyczna odpowiedzialność klienta.

Odpowiedzialność klienta – kiedy i w jakim zakresie

Klient może ponosić odpowiedzialność za zniszczenie towaru w sklepie tylko wtedy, gdy jego działanie spełnia przesłanki odpowiedzialności z art. 415 KC. W praktyce oznacza to, że jeśli klient:
  • celowo niszczy towar lub
  • dopuszcza się rażącego niedbalstwa (np. używa wózka jak gokarta, wybiega między alejkami, rzuca lub uderza w regały)

– może zostać pociągnięty do naprawienia szkody.

Z drugiej strony – gdy szkoda powstała wskutek przypadku, braku odpowiedniego zabezpieczenia towaru albo działania niezależnego od klienta, sklep nie ma podstaw prawnych do automatycznego domagania się zapłaty. Na przykład klient sięgał po produkt, a w tym czasie z górnej półki spadł inny towar wskutek luźnego ustawienia – wówczas trudno mówić o winie klienta.

Warto też zwrócić uwagę: nawet jeśli sklep zażąda zapłaty, to to on musi wykazać zarówno winę klienta, związek przyczynowy i powstanie szkody. Ciężar dowodu leży po stronie sprzedawcy.

Ponadto, klient może przyjąć odpowiedzialność dobrowolnie – nawet jeśli sklep formalnie nie żąda zapłaty – co czasami służy zachowaniu dobrych relacji. Ale to już kwestia dobrej woli, nie obowiązku prawnego.

Specyfika odpowiedzialności w relacjach z małoletnimi

Sytuacje, w których szkody wyrządza dziecko, wymagają odrębnej analizy. Zgodnie z art. 426 KC – małoletni, który nie ukończył 13 lat, nie ponosi odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę. Natomiast art. 427 KC przewiduje, że osoba sprawująca nadzór nad małoletnim (rodzic, opiekun) odpowiada za jego działanie, o ile nie wykaże, że dopełniła obowiązku nadzoru albo że szkoda powstałaby także przy starannym nadzorze.

W praktyce oznacza to, że w przypadku zniszczenia towaru przez dziecko, odpowiedzialność może na siebie przyjąć sklep, lub może ona być kierowana do opiekuna – jeśli ten nie zapewnił właściwego nadzoru. Przy czym rodzic/opiekun może uchylić się od odpowiedzialności, jeśli udowodni, że jego działania były należyte i mimo tego szkoda nastąpiła.

Odpowiedzialność pracownika sklepu za zniszczenie towaru

Nie tylko klienci mogą być sprawcami szkody. W relacji pracownik – sklep obowiązują inne zasady niż w relacji klient – sklep. Jeśli pracownik uszkodzi towar na skutek winy, to stosuje się regulacje prawa pracy i odpowiedzialności materialnej pracownika – a nie bezpośrednio przepisy deliktowe KC. Pracownik odpowiada wtedy pod warunkiem, że szkoda została wyrządzona z winy (umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa). W przypadku szkody nieumyślnej odpowiedzialność może być ograniczona (np. do trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia).

W kontekście sklepu oznacza to, że firma powinna wewnętrznie określić procedury minimalizowania strat, odpowiedzialności pracowników oraz zabezpieczyć odpowiednie ubezpieczenia lub rezerwy kosztowe.

Wnioski praktyczne dla sklepów i klientów

Z punktu widzenia prowadzenia działalności oraz obsługi klienta warto wyciągnąć kilka praktycznych wniosków:
  • sklep powinien jasno określić w regulaminie lub polityce wewnętrznej zasady postępowania ze zniszczonym towarem – zarówno w relacji z klientem, jak i w zakresie zabezpieczenia towaru,
  • w sytuacji uszkodzenia towaru klientowi należy umożliwić współpracę (np. sporządzenie krótkiego protokołu zdarzenia, sprawdzenie monitoringu) – dzięki temu zwiększa się szansa właściwej oceny odpowiedzialności,
  • klient powinien zachowywać ostrożność w czasie zakupów – unikać zachowań ryzykownych, jak bieganie między alejkami, korzystanie z wózka w sposób nieprzemyślany czy odrywanie się od opiekuna w obecności dziecka,
  • w przypadku uszkodzenia towaru warto, aby sklep dokonał oceny: czy zdarzenie wynikało z jego własnej organizacji (np. nieprawidłowe ułożenie towaru, śliska podłoga, blokada przejścia), czy też winę ponosi klient; w pierwszym przypadku rekomendowane jest włączenie szkody w koszty firmy,
  • w przypadku działań umyślnych lub rażącego zaniedbania ze strony klienta – możliwe jest żądanie naprawienia szkody, wykazanie winy i podjęcie kroków prawnych; jednak należy mieć świadomość, że prowadzenie procesu (dowody, monitoring, ewentualne postępowanie sądowe) może być czasochłonne i kosztowne.

Podsumowanie

Odpowiedzialność za zniszczenie towaru w sklepie nie jest kwestią automatyczną – zależy od zestawu czynników organizacyjnych, prawnych i okoliczności zdarzenia. Klient odpowiada jedynie wtedy, gdy zawinione działanie doprowadziło do szkody i istnieje związek przyczynowy. Z kolei sklep ma obowiązek zapewnić odpowiednie warunki sprzedaży, a w razie zawinionych działań ze strony pracownika – odpowiedzialność pracowniczą. W praktyce korzystnym rozwiązaniem zarówno dla sprzedawcy, jak i klienta jest przyjęcie prokonsumenckiej polityki i transparentnych procedur, które minimalizują ryzyko sporów.


Data publikacji: 2025-11-22, autor: FakturaXL

ZADAJ PYTANIE DO ARTYKUŁU