Limit kosztów autorskich 2022

Przychodem jest wynagrodzenie brutto pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, które następnie można obniżyć jeszcze o ulgi podatkowe. W przypadku niektórych umów, koszty mogą zostać rozliczone ryczałtowo, czyli odlicza się je w określonej kwocie niezależnie od tego, czy zostały poniesione, czy też nie.

Zastosowanie 50% kosztów autorskich – interpretacja ogólna

Koszty ryczałtowe mogą zostać dodatkowo podwyższone jeżeli podatnik korzysta z praw autorskich i pokrewnych. Wyższe koszty uzyskania przychodu odnoszą się również do umów cywilnoprawnych oraz innych źródeł przychodu, innych niż umowa o pracę, umowa o pracę nakładczą, spółdzielczy stosunek pracy itp. Prawem podatnika jest też możliwość rozliczania kosztów faktycznie poniesionych, a nie tylko przysługujących mu w ramach ryczałtu. 

Koszty uzyskania przychodu z praw autorskich i pokrewnych w 2022 roku – składane w zeznaniu w 2023 roku

Autorzy i twórcy mogą skorzystać z odliczenia od przychodów kosztów wg stawki 50% do kwoty rocznego limitu w wysokości 120 000 zł. Przy umowach cywilnoprawnych, nadwyżka nie może zostać rozliczona kosztami w wysokości 20%. Oznacza to, że jeżeli wynagrodzenie autora przewyższy przewidziany limit, to nadwyżka wynagrodzenia będzie opodatkowana w całości bez pomniejszenia jej o koszty autorskie ustalane w skali procentowej (50% i 20%). 
Koszty w wysokości 50% stosuje się tylko do niektórych działalności. Pozostali podatnicy, którzy pomimo, że wykonują czynności autorskie i korzystają lub przenoszą prawa autorskie i pokrewne mogą zastosować jedynie 20% kosztów. 

Przychody osiągane z tytułu:	Koszty wykazane standardowo	Koszty nie mogą przekroczyć:
Z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego	50% przychodu	Równowartość I progu podatkowego: 120 000 zł
Z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną	50% przychodu	Równowartość I progu podatkowego: 120 000 zł
Z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami	50% przychodu, obliczane od przychodu pomniejszonego o składki emerytalne, rentowe, chorobowe, dla których podstawę wymiaru stanowi ten przychód	Równowartość I progu podatkowego: 120 000 zł

W 2022 roku uprawnionymi do zastosowania 50% kosztów są osoby, które uzyskują przychody autorskie z:

• działalności twórczej z zakresu architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów i gier komputerowych, teatru, scenografii, reżyserii, choreografii, kostiumografii, muzyki, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej, dziennikarstwa
• działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej, jak również w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki
• działalności publicystycznej
• działalności muzealniczej w dziedzinie wystawiennictwa, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej i wydawniczej
• działalności konserwatorskiej
• produkcji audialnej i audiowizualnej
• działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej, jak również prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej
• prawa zależnego, o którym jest mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293) do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia.

W przypadku kiedy przychód twórcy i artysty wykonawcy korzystającego i rozporządzającego prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jaki został pozyskany z umów cywilnoprawnych w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 120 000 zł, to płatnik powinien odstąpić od potrącenia 50% kosztów uzyskania przychodów przy jednoczesnym nie uwzględnianiu 20% kosztów uzyskania przychodów. Takie stanowisko wynika z treści interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2013 roku o sygn. akt IBPBII/1/415-548/13/MK. 

Podatnik ma obowiązek dokonania wyboru w jaki sposób chce rozliczać koszty, czy wg stawki 50%, czy na podstawie przedstawionych dokumentów. Jeżeli wybierze drugi sposób, to zarówno przy kosztach do 120 000 zł jak i powyżej tej wartości będzie posiadał prawo do odliczenia kwot faktycznie poniesionych pod warunkiem, że będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających ich poniesienie.

Koszty ryczałtu

jakie przysługują z umowy o pracę oraz innych umów wskazanych powyżej zależą od miejsca zamieszkania pracownika (czy pracownik mieszka w tej samej miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, czy poza tą miejscowością). Zawsze w umowie o pracę musi być wskazana siedziba zakładu pracy, która jednocześnie w większości przypadków jest miejscem pracy. Jeżeli przedsiębiorstwo jest wielozakładowe, to liczy się zakład pracy, w którym faktycznie wykonywana jest praca, a nie główna siedziba firmy. W niektórych okolicznościach koszty ryczałtowe są stałe i nie zmieniają się nawet w przypadku kiedy pracownik przebywa w delegacji. Podwyższyć je może jedynie oddelegowanie pracownika do wykonywania pracy w innym zakładzie pracy, również za granicą na czas przejściowy u innego pracodawcy lub do innego zakładu pracy. 
Miejscem pracy kierowcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę jest siedziba pracodawcy. Jeżeli miejscem pracy będzie określony obszar kraju lub trasa, to w takim przypadku koszty mogą zostać podwyższone. Takiego zdania jest też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji z dnia 8 grudnia 2009 roku, sygn. akt IPPB4/415-610/09-2/SP potwierdził powyższą zasadę.  

Miejsce zamieszkania pracownika może być stałe lub czasowe i nie musi być zgodne z miejscem zameldowania. Mówiąc o miejscu zamieszkania mamy na myśli miejsce, w którym pracownik chce i stale przebywa. Podatnik, który zmienia miejsce zamieszkania na inne ma obowiązek zaktualizowania danych ewidencyjnych i podania nowego adresu. 
Pracownik mieszkający w miejscowości, w której mieści się zakład jego pracy może rozliczyć miesięcznie 111,25 zł kosztów, jednak nie więcej niż 1 335 zł rocznie z jednej umowy. W przypadku zawarcia większej ilości umów wykonywanych w zakładzie lub w zakładach pracy znajdujących się w miejscowości zamieszkania pracownika, to wartość kosztów rośnie maksymalnie do kwoty 2 002,05 zł. 

Koszty uzyskania przychodów rozlicza się w skali miesiąca i nie można ich podzielić na poszczególne dni. Jeżeli np.: pracownik rozpoczął pracę 15 dnia miesiąca, to koszty miesięczne przysługują mu w całości i są naliczane od każdej umowy zawartej w miesiącu w pełnej wysokości. 

W przypadku pracownika dojeżdżającego do pracy wartość kosztów uzależniona jest od tego, czy otrzymuje on dodatek za rozłąkę, czy nie. Jeżeli taki mu się należy, to wtedy koszty uzyskania wzrastają do kwoty 139,06 zł miesięcznie, ale nie więcej niż 1 668,72 zł w skali roku, a w przypadku kilku umów nie więcej niż 2 502,56 zł. 
W związku z tym pracownik powinien złożyć u pracodawcy oświadczenie o miejscu zamieszkania lub o zmianie tego miejsca już w trakcie zatrudnienia. Upoważnia to pracodawcę do pobrania niższych zaliczek na podatek od takiego pracownika. Jeżeli pracownik nie złoży oświadczenia, to prawidłowe koszty podatkowe będzie mógł wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym. W takiej sytuacji będzie musiał sam określić wartość kosztów, która będzie odbiegała od tej zawartej w PIT-11 otrzymanego od pracodawcy. 
W przypadku wykonywania przez pracownika pracy w miejscowości zamieszkania oraz w miejscowości poza nią, to dla każdej umowy konieczne będzie wyliczenie oddzielnego limitu. 

Zgodnie z przepisami, koszty uzyskania przychodu należy odliczyć jedynie za przepracowane miesiące. Nie odlicza się ich od uzyskanego wynagrodzenia. Płatnik zobowiązany jest do ich odliczenia za miesiące wypłaty. Natomiast pracownik dokonuje korekty za każdy miesiąc pracy. Takie zdanie wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2009 roku, nr IPPB2/415-1533/08-2/MK wskazał, że: 

Koszty uzyskania przychodów przysługują bowiem pracownikowi za 12 miesięcy, bez względu na regulamin wynagradzania w części dotyczącej systemu wypłaty wynagrodzeń, o ile tylko w tym okresie pracownik zgodnie z umową świadczył pracę na rzecz zakładu pracy.

Limit należy ustalić w oparciu o miesiące pracy, a nie za miesiące pozostawania w stosunku pracy. Jeżeli np.: pracownik przebywał na zwolnieniu chorobowym i pobierał zasiłek chorobowy lub był na urlopie macierzyńskim bądź wychowawczym i pobierał z tego tytułu zasiłki, to koszty mu nie przysługują. 
Przy wynagrodzeniu chorobowym, za pierwsze dni choroby, koszty rozliczane są standardowo. Jeżeli natomiast pracownik w miesiącu za część zwolnienia otrzymał zasiłek chorobowy, a za część wynagrodzenie chorobowe, to koszty rozlicza się w pełnej wysokości. 
Pracownicy, którzy dojeżdżają do pracy środkami komunikacji autobusowej, promowej lub miejskiej bądź kolejowej i posiadają dowód jakim jest imienny bilet okresowy (z imieniem i nazwiskiem), to mogą rozliczać podwyższone koszty z tytułu wydatków na dojazd do miejsca zatrudnienia. 

Stawka	Rodzaj przychodów, podstawa ustalenia	Łącznie
50%	Z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, lub rozporządzania przez nich tymi prawami liczone od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi przychód - wyłącznie w zakresie branż i zawodów uprawnionych do rozliczania kosztów autorskich 50%	Suma kosztów po dodaniu do nich przychodów podatnika zwolnionych na podstawie ulgi dla młodych ze wszystkich tych tytułów nie może przekroczyć wartości 120 000 zł
50%	Z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, liczone od uzyskanego przychodu
50%	Z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną, od uzyskanego przychodu
0%	Nadwyżka ponad kwotę kosztów 120 000 zł o ile wynikają z umów rozliczanych 50% kosztami uzyskania przychodów	-

Jeżeli podatnik ponosi wyższe koszty niż na podstawie wskazanej stawki, to powinien posiadać dokumenty potwierdzające poniesione wydatki.

Ostatnia aktualizacja: 2022-12-20
Data publikacji: 2021-06-21, autor: FakturaXL