Jak sporządzić remanent w KPiR?

Jednym z obowiązków przedsiębiorców rozliczających się na podstawie książki przychodów i rozchodów jest sporządzenie remanentu na ostatni dzień grudnia danego roku.

Czym jest remanent?

Remanent to po prostu spis wszystkich posiadanych na dany dzień towarów handlowych, materiałów, a także produkcji w toku zgodnie z ceną zakupu, nabycia lub wytworzenia. Do sporządzenia remanentu zobowiązany jest każdy podatnik prowadzący działalność. W przypadku kiedy przedsiębiorca nie kupował żadnych towarów, to i tak powinien sporządzić spis, który w tej sytuacji będzie miał wartość zerową. Remanent nie obejmuje środków trwałych, wyposażenia, narzędzi, artykułów biurowych, ani pozostałych drobnych sprzętów jakie wykorzystywane są w firmie. 

U przedsiębiorcy, który nie handluje towarami, remanent przeważnie będzie miał wartość 0,00 zł. Natomiast jeżeli przedsiębiorca sprzedaje towary, to ma obowiązek spisać wszystkie towary i materiały będące na stanie na dzień 31 grudnia. 

Zakres remanentu 

W remanencie wykazuje się w większości towary handlowe, ale nie są to jedyne składniki, które powinny zostać zawarte w spisie. Mogą to być również materiały służące do wyrobu danego towaru, ale też gotowe wyroby lub półwyroby. 
W par. 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej książki przychodów i rozchodów znajduje się wykaz przedmiotów, które mogą być ujęte w remanencie. Należą do nich między innymi: 

• towary handlowe – przedmioty zakupione w celu dalszej odsprzedaży, bez obróbki
• materiały podstawowe i pomocnicze – części, z których tworzone są produkty
• produkty – przedmioty służące do dalszej sprzedaży utworzone samodzielnie przez przedsiębiorcę
• półwyroby
• produkcja w toku
• wyroby gotowe
• braki i odpady – towary handlowe, produkty lub materiały, które nie nadają się do dalszej sprzedaży.

Celem remanentu jest wykazanie rzeczywistych stanów magazynowych. Ilość spisanych towarów będących na stanie powinna być zgodna z ilościami jakie wynikają z dowodów nabycia. Spis z natury powinien obejmować również tzw. towary obce. Są to otrzymane towary lub materiały, które przedsiębiorca dostał do przeróbki, ale nie są one jego własnością. Należy podać jakie są to towary, ich ilość i do kogo należą. 

Remanent sporządzony na koniec dnia 31 grudnia musi uwzględniać towary, które:

• faktycznie znajdują się w firmie
• są w drodze, tzn. że zostały zakupione i są już dostarczane
• znajdują się poza siedzibą firmy przedsiębiorcy, ponieważ zostały np.: przekazane do komisu. 

Wycena remanentu – czym jest i jak ją wykonać?

Wycena remanentu, to spisanie wartości posiadanych towarów. Następuje już po dokonanym spisie i jest możliwa do wykonania do 14 dnia stycznia. Wyceniony remanent przedsiębiorca powinien przekazać do biura rachunkowego, jeżeli z takim współpracuje. 

Do wyceny remanentu służą dwie metody: LIFO lub FIFO. Przedsiębiorca sam wybiera metodę. Musi ją stosować przez cały rok.
Metoda:

• LIFO – czyli ostatnie przyszło – pierwsze wyszło. Przyjmuje się, że na stanie magazynowym znajdują się towary, które zostały zakupione najwcześniej, czyli najstarsze. Wartość towarów wykazana w remanencie jest wartością faktyczną odnoszącą się do najstarszych towarów jakie przedsiębiorca posiada
• FIFO – czyli pierwsze przyszło – pierwsze wyszło. Przyjmuje się, ze na stanie znajdują się towary najnowsze. Sprzedaż rozpoczyna się od towaru zakupionego najwcześniej, czyli od najstarszego. Sposób polecany jest w szczególności do firm posiadających towary z datą przydatności, jak np. sklepy, czy hurtownie spożywcze. 

Remanent – jaką cenę należy wykazać?

W zależności od rodzaju spisywanego produktu stosuje się różne ceny, które wykazuje się w remanencie:

• towary handlowe, materiały i braki wcześniej nie zutylizowane – podaje się cenę zakupu (cena wykazana na dowodzie nabycia), najczęściej z faktury zakupu. W przypadku kiedy obecna cena rynkowa jest niższa od ceny nabycia, bo np. produkt został zniszczony, to wykazuje się cenę rynkową
• półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe – podaje się cenę zgodną z kosztami wytworzenia nie wliczając kosztów pracy własnej. Na koszt wytworzenia składa się wartość materiałów zużytych do produkcji, wartość zużytej energii, wartość wynagrodzeń
• produkcja niezakończona, czyli produkcja w toku, stosowana w działalności budowlanej i usługach – podaje się cenę ustalaną wg kosztów wytworzenia. Jej wartość nie może być niższa od kosztów materiałów bezpośrednio zużytych do produkcji, a także wartość wynagrodzeń, jeżeli zostały wypłacone podczas produkcji. 

Remanent – co jeszcze powinien zawierać?

Każdy kupiony produkt powinien zostać wykazany w spisie. W przypadku zakupionego towaru, który został zutylizowany, ponieważ uległ uszkodzeniu i nie nadaje się do sprzedaży lub został wykorzystany w firmie, to przedsiębiorca powinien sporządzić dokument odzwierciedlający taką czynność. 

1. towar zniszczony, nie nadaje się do sprzedaży – należy sporządzić protokół likwidacji, w którym wykazuje się:

• nazwę towaru
• zniszczoną ilość
• cenę nabycia.

Protokół przygotowuje się na bieżąco, a następnie księguje

2. towar przekazany na użytek firmowy, jak np. cele reklamowe: wykonanie zdjęć, testy, czy zużycie w firmie – należy sporządzić protokół przekazania towaru na użytek firmowy. Umieszcza się w nim takie same dane jak w protokole likwidacji i księguje się go na bieżąco.

Data publikacji: 2021-12-16, autor: FakturaXL