Przedsiębiorca zatrudniający pracowników ma obowiązek opłacania za nich składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP). Czym jest Fundusz i dlaczego należy go opłacać?
Świadczenie z FGŚP mogą otrzymać pracownicy, którzy byli lub są zatrudnieni przez:
przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność wyłącznie na terenie Polski (osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi) z zastrzeżeniem, że podmioty te nie mogą być wyłączone z możliwości ogłoszenia upadłości na terenie Polski w oparciu o inne obowiązujące przepisy
przedsiębiorców prowadzących działalność na terytorium innych państw członkowskich UE lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
oddziały banków zagranicznych, instytucji kredytowych lub zagranicznych zakładów ubezpieczeniowych
oddziały lub przedstawicielstwa przedsiębiorcy spoza terytorium Polski o ile zatrudniają minimum jedną osobę fizyczną na rzecz działalności gospodarczej lub działalności przedstawicielstwa w Polsce, zgodnie z polskim prawem.
Składki na FGŚP – obowiązek zapłaty
Przedsiębiorca ma obowiązek zapłaty składek na Fundusz za pracowników, którzy zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę i umów zlecenia. Wysokość składki wynosi 0,10% podstawy wymiaru na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Fundusz może też być finansowany kwotami pozyskanymi z dochodzenia zwrotów należności i realizacji zabezpieczeń na majątkach dłużników.
Składki na FGŚP – bez obowiązku zapłaty
Pracodawca nie musi opłacać składek:
przez okres 36 miesięcy począwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z wymienionych urlopów: macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego
przez okres 12 miesięcy w przypadku pracowników powyżej 50 roku życia, którzy zostali zatrudnieni po 30 dniach od zarejestrowania w rejestrze dla bezrobotnych
za pracowników, którzy ukończyli 55 lat (kobiety) i 60 lat (mężczyźni)
za członków rodziny.
Zwrot świadczeń pracowniczych
Procedurę o zwrot świadczenia pracowniczego można rozpocząć po upływie miesiąca od niewypłacalności przedsiębiorcy. Wygląda to w ten sposób, że osoba odpowiedzialna za zarządzanie majątkiem firmy, przykładowo pracodawca, syndyk, likwidator bądź inna osoba zarządzająca musi sporządzić zestawienie, na którym będą widoczne niezaspokojone roszczenia z wykazem osób uprawnionych do uzyskania tych świadczeń oraz tytuły i wysokość wnioskowanych roszczeń.
Pracownik może starać się o zwrot świadczenia z wymienionych niżej tytułów:
wynagrodzenia za pracę (maksymalnie 3 miesiące)
wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, za czas niewykonywania pracy lub za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy
wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy na skutek choroby (płatne ze środków pracodawcy), Kodeks pracy przewiduje, że za pierwsze 33 dni choroby w roku kalendarzowym, a dla osób, które ukończyły 50 lat – za pierwsze 14 dni płaci pracodawca
wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego
dodatku wyrównawczego podlegającego zaspokojeniu
za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy
za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające ustanie stosunku pracy o ile ustanie stosunku pracy miało miejsce w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzające dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy
odprawy pieniężnej jaka przysługuje na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z pracownikami z przyczyn, które ich nie dotyczą
odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia na podstawie art. 361 par. 1 Kodeksu pracy, które podlegają zaspokojeniu jeżeli stosunek pracy ustał:
w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy
bądź w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po tym dniu
ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy należny za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy, a który podlega zaspokojeniu o ile ustanie stosunku pracy miało miejsce w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.