Zagraniczna umowa zlecenie a umowy międzynarodowe
Uzyskując dochody transgraniczne jedną, z najważniejszych kwestii jest sprawdzenie, gdzie podatnik ma regulować podatek dochodowy.
Konwencja OECD, która służy między innymi do przygotowania wszelkich umów dotyczących unikania podwójnego opodatkowania, wskazuje normę, zgodnie z którą dochody osiągane przez osobę mieszkającą albo mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonującą wolny zawód, albo inną podobną samodzielną działalność, są opodatkowane tylko w tym Państwie. Jedynym wyjątkiem od tej sytuacji jest wykonywanie działalności w drugim Umawiającym się Państwie w stałej placówce. W drugim przypadku dochody są opodatkowane w drugim Państwie, jednak pod warunkiem, że uzyskiwane dochody są przypisane do stałej placówki.
Co rozumiemy przez określenie „wolny zawód”? Mowa o każdej działalności, która nie jest zaliczana do branży handlowej, przemysłowej albo rolnej. Kolejnym warunkiem jest prowadzenie firmy na własny rachunek w sposób niezależny. Firma może osiągać zarówno zyski, jak i straty.
W umowach międzynarodowych na próżno szukać informacji o umowach cywilnoprawnych. Przyjęła się jednak zasada, że podpisane umowy zlecenia oraz umowy o dzieło zalicza się do „wolnych zawodów”. W tym miejscu warto wspomnieć o interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 kwietnia 2018 roku, nr 0114-KDIP3-3.4011.79.2018.1.JK2. Potwierdza on stanowisko, że wolny zawód ma samodzielny charakter.
Art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się do definicji „wolnego zawodu o samodzielnym charakterze” w stosunku do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Oznacza to, że samodzielne wykonywanie działalności jest powiązane z polskimi przepisami podatkowymi, czyli art. 13 ustawy PIT, gdzie wyznaczono, jakie przychody należy określić za przychody z działalności wykonywanej osobiście. Przychody z działalności wykonywanej osobiście to przychody z tytułu świadczenia usług na podstawie umowy zlecenia albo umowy o dzieło podpisywane jedynie przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i jednostki organizacyjnej, a także jednostki organizacyjne, które nie mają osobowości prawnej.
Na podstawie przepisów dowiadujemy się, że analizowana norma międzynarodowa wyznacza, iż dochód osiągany z umowy zlecenia albo umowy o dzieło należy opodatkować w kraju miejsca zamieszkania. Dla osób fizycznych, które pracują na podstawie umowy zlecenia w zagranicznej firmie, podatek reguluje się jedynie w Polsce.
Jednakowe stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 4 grudnia 2018 roku, nr 0114-KDIP3-3.4011.490.2018.1.IM. Dyrektor wskazuje, że przychód generowany przez przedsiębiorców z umów zlecenia jest opodatkowany jedynie w państwie rezydencji zleceniobiorców.
Zgodnie z omówionymi przepisami metoda unikania podwójnego opodatkowania nie ma tutaj zastosowania. Przychód jest opodatkowany tylko w miejscu, gdzie mieszka podatnik.PRZYKŁAD 1
Podatnik mieszkający w Polsce podpisał umowę zlecenie z francuską firmą. Zgodnie z obowiązującymi przepisami podatek należy uregulować w kraju rezydencji, czyli Polsce. Metoda podwójnego opodatkowania nie ma zastosowania w tym przypadku. Podatnika obowiązują jedynie polskie przepisy podatkowe.
Metoda unikania podwójnego opodatkowania jest stosowana w przypadkach, kiedy polski podatnik pracuje na umowę zlecenia u pracodawcy pochodzącego z kraju, z którym Polska nie podpisała umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W takim przypadku niezbędne jest posiłkowanie art. 27 ust. 9 i 9a ustawy PIT.
PRZYKŁAD 2Osoba fizyczna, która mieszka w Polsce podpisała umowę zlecenie z pracodawcą pochodzącym z Argentyny. Argentyna i Polska nie podpisały umowy dotyczącej unikania podwójnego opodatkowania. Co oznacza, że w rozliczeniu rocznym istnieje możliwość odliczenia podatku uregulowanego poza granicami naszego kraju (metoda proporcjonalnego odliczenia).
Reasumując, zgodnie z umowami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania uzyskane przychody osiągnięte z umowy zlecenia trzeba opodatkować w kraju miejsca zamieszkania zleceniobiorcy. Miejsce, gdzie funkcjonuje firma zleceniodawcy, nie ma znaczenia.
Zagraniczna umowa zlecenie, podatkowe rozliczenie
Przychody osiągane z zagranicznej umowy zlecenia są zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście omówionej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT.
Działalność wykonywana osobiście jest opodatkowana na zasadach ogólnych, czyli stosuje się skalę podatkową. Jedną z pozycji w rozliczeniu mogą być koszty podatkowe o maksymalnej wartości 20% osiągniętego przychodu.
PIT-36 służy do wykonania rocznego rozliczenia. Wykorzystując metodę proporcjonalnego odliczenia, wymagane jest także dostarczenie załącznika PIT/ZG ze wpisaną kwotą podatku uregulowanego poza granicami Polski.
Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy PIT wymaga się także regulowania miesięcznych zaliczek na podatek z tytułu zagranicznej umowy zlecenia.
Kolejnym obowiązkiem podatników jest wpłacenie zaliczki miesięcznej. Dochód służy do wyliczania zaliczki, a podatnicy najczęściej stosują najniższą stawkę wyznaczoną w skali (zgodnie z przepisami podatnik może dobrowolnie zastosować wyższą stawkę). Zapłata miesięcznej zaliczki powinna odbyć się w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, kiedy uzyskano dochód. Z kolei zapłata za grudzień odbywa się w takim samym terminie jak złożenie zeznania.
Przy obliczaniu zaliczek nie zabrania się używania metody unikania podwójnego opodatkowania (mowa o dochodach, w których korzysta się z metody proporcjonalnego odliczenia).
Reasumując, podatnicy, którzy pracują na podstawie zagranicznej umowy zlecenia, samodzielnie obliczają i opłacają zaliczki na podatek. Do wyliczenia odpowiedniej kwoty stosuje się skalę podatkową. Podatnicy muszą przestrzegać zasad omówionych w ustawie PIT oraz postanowień właściwej umowy międzynarodowej.
Data publikacji: 2022-11-08, autor: FakturaXL
