Niektórzy pracodawcy w celu zmotywowania pracowników do lepszej pracy udostępniają im możliwość skorzystania po zakończonym dniu pracy z różnych atrakcji. Dobrym pomysłem wydaje się być stworzenie odpowiednio wyposażonej siłowni. Czy przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na utworzenie i zakup sprzętu sportowego do siłowni? O tym poniżej.
Kiedy wydatek może być kosztem uzyskania przychodu? Wydatki na utworzenie siłowni
Za koszt uzyskania przychodu uważa się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie nie zostały wymienione wydatki poniesione na utworzenie siłowni dla pracowników jako te niebędące kosztem uzyskania przychodów. Nie oznacza to jednak, że tego typu wydatek może zawsze zostać zakwalifikowany jako koszt podatkowy w prowadzonej działalności gospodarczej.
Do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć dany wydatek, jeżeli:
pozostaje on w związku przyczynowo - skutkowym w stosunku do przychodu lub do źródła przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodu
nie znajduje się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych art. 23 ust. 1 ustawy o PIT
jest właściwie udokumentowany.
W związku z powyższym przedsiębiorca, który nosi się z zamiarem utworzenia siłowni dla swoich pracowników i chce zakwalifikować wydatek do kosztów firmowych powinien wykazać związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. O celowości i potrzebie zakupu danych towarów do działalności decyduje sam przedsiębiorca, a nie urząd skarbowy. Obowiązek wykazania, że dany wydatek jest potrzebny w działalności zawsze spoczywa na podatniku.
Za uzasadnienie celowości budowy siłowni dla pracowników mogą przemawiać między innymi takie argumenty jak te wymienione poniżej:
właściwy sposób na budowanie kultury organizacyjnej, marki oraz wizerunku przedsiębiorstwa
przyczynianie się do budowania większej więzi obecnych pracowników do pracodawcy
sposób na pozyskanie nowych pracowników
pozytywny wpływ na komunikację pomiędzy pracownikami, co może umożliwić im integrację oraz utrzymanie dobrych relacji między sobą
wpływ na zwiększenie motywacji do pracy
promocja aktywnego i zdrowego trybu życia wśród pracowników, co zapewne może przyczynić się do poprawy i kondycji fizycznej pracowników, a to z kolei ma wpływ na zwiększenie efektywności w pracy i zmniejszenie absencji.
Wyżej wymienione powody powinny być wystarczające do tego, aby można było jednoznacznie stwierdzić, że mogą one przyczynić się do zwiększenia zysków w prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki poniesione na utworzenie siłowni dla pracowników mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mówi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że przedsiębiorca wykaże związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła tego przychodu.
Potwierdzeniem prawidłowości takiego rozumienia przepisów jest interpretacja indywidualna z dnia 25 października 2017 roku o nr sygn. 0111-KDIB1-3.4010.314.2017.1.MBD wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych. W uzasadnieniu interpretacji można między innymi przeczytać:
Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że wydatki związane ze zorganizowaniem siłowni dla pracowników Spółki przyczynią się do przywiązania pracowników do pracodawcy, a także umożliwią pozyskanie nowych pracowników. Pracownicy, korzystając wspólnie z siłowni, mają okazję do integracji, co pozytywnie wpływa na komunikację wewnątrz firmy i przekłada się na zwiększenie efektywności i jakości pracy, a także sprzyja utrzymaniu ich zdrowia i kondycji fizycznej, co wpływa na ich zdolność do pracy i zaangażowanie, co w konsekwencji przyczyni się do wzrostu przyszłych zysków osiąganych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zorganizowanie siłowni dla pracowników Spółki stanowią/będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.
Siłownia utworzona dla pracowników, a odpisy amortyzacyjne
W celu stwierdzenia czy zbudowana siłownia dla pracowników może być amortyzowana należy odnieść się do właściwych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wskazuje art. 22a ust. 1 ustawy amortyzacją objęte są będące własnością lub współwłasnością podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne oraz zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania z zastrzeżeniem art. 22c ustawy:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
maszyny, urządzenia i środki transportu
inne przedmioty
dla których przewidywany okres używania jest dłuższy niż 1 rok, które wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, które nazywane są środkami trwałymi.
W ten sposób określony składnik majątku spełniający łącznie wszystkie wyżej wymienione warunki należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania danego środka do używania w działalności gospodarczej. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są od wartości początkowej danego środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkową ustala się zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taką wartość należy wprowadzić już od pierwszego miesiąca, w którym środek trwały lub wartość niematerialna i prawna zostały wprowadzone do ewidencji aż do końca miesiąca, w którym dojdzie do zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową tych środków i wartości niematerialnych oraz prawnych lub w miesiącu, w którym zostały one postawione w stan likwidacji, zostały zbyte bądź stwierdzono ich brak. Jeżeli wartość początkowa środka trwałego nie przekracza kwoty 10 000 zł, to przedsiębiorca ma prawo rozliczyć zakup za pomocą jednego z niżej wymienionych sposobów:
może nie wprowadzić zakupu do ewidencji środków trwałych i rozliczyć jego wartość bezpośrednio w kosztach podatkowych w miesiącu, w którym został on oddany do używania
może wprowadzić środek do ewidencji środków trwałych i dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania go do używania lub w następnym miesiącu
może wprowadzić środek do ewidencji środków trwałych i zamortyzować go na zasadach ogólnych.
Jeżeli podatnik zakupi urządzenia do wyposażenia siłowni dla pracowników, których:
wartość nie będzie przekraczać kwoty 10 000 zł
każde z urządzeń zostanie uznane za odrębny środek trwały używany w działalności
każde zostanie ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
które jest kompletne, zdatne do użytku
dla którego okres użytkowania będzie przekraczał 1 rok
to przedsiębiorca może taki środek trwały poddać amortyzacji w sposób jednorazowy w miesiącu oddania tego środka do używania lub w miesiącu następnym.
Jeżeli wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania będzie wyższa niż 10 000 zł, to przedsiębiorca ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z treścią art. 22h do 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli zgodnie z zasadami ogólnymi. W tym przypadku odpisy polegają na tym, że stosuje się stawki amortyzacyjne w wysokości określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych oraz na zasadach zawartych w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik powinien wybrać metodę amortyzacji jeszcze przed jej rozpoczęciem. Jednak musi pamiętać o obowiązujących w tym zakresie przepisach. Wybrana metoda będzie obowiązywała go przez cały okres amortyzacji aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego.
PRZYKŁAD Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w której zatrudnia 20 pracowników na umowę o pracę. Pracodawca postanowił, że w ramach integracji utworzy dla pracowników siłownię w miejscu siedziby firmy w pomieszczeniu, które nie było do tej pory użytkowane. Siłownia ma być wyposażona między innymi w takie urządzenia, jak: bieżnia, rowerek stacjonarny, orbitrek, urządzenia przeznaczone do ćwiczeń mięśni brzucha, barków, bicepsów itp. Każde z urządzeń będzie używane oddzielnie. Wartość każdego z nich nie będzie przekraczała kwoty 10 000 zł. Czy przedsiębiorca może wprowadzić nabyte urządzenia do ewidencji środków trwałych w sposób odrębny oraz czy może w stosunku do nich zastosować amortyzację jednorazową?
Odpowiedź: Jeżeli urządzenia będą użytkowane odrębnie i każde będzie miało wartość poniżej 10 000 zł i będzie stanowić kompletny oraz zdatny do użycia składnik majątku, którego okres użytkowania został przewidziany na okres powyżej 1 roku, to taki środek trwały może zostać zaliczony do odrębnego środka trwałego. W związku z tym, że wartość początkowa każdego urządzenia oddzielnie nie przekracza kwoty 10 000 zł, to przedsiębiorca może dokonać amortyzacji jednorazowej w miesiącu oddania danych środków trwałych do użytkowania lub w miesiącu następnym.
Interpretacja indywidualna sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.552.2021.2.MM z dnia 13 września 2021 roku
Interpretacja indywidualna została wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na wniosek złożony przez podatnika dotyczący rozliczenia wydatków na utworzenie siłowni dla pracowników. Wniosek o wydanie interpretacji złożył wspólnik spółki jawnej posiadający 99% udziałów w spółce i pełniący funkcję pracodawcy. Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową elementów składowych i komponentów rolet. Przedsiębiorca podjął decyzję o utworzeniu siłowni dla zatrudnionych w firmie pracowników w celu ich zintegrowania. Siłownia ma połączyć pracowników mających pasję do ćwiczeń, co w rezultacie i w zamyśle pracodawcy ma przełożyć się na zwiększenie motywacji do pracy. Jednocześnie dzięki siłowni pracodawca chce promować aktywny i zdrowy tryb życia swoich pracowników, co ma nie tylko poprawić ich kondycję fizyczną, ale w konsekwencji ma doprowadzić do zwiększenia efektywności w pracy oraz zmniejszenia nieobecności z powodu choroby. Poprzez utworzenie siłowni przedsiębiorca chce między innymi budować markę oraz wizerunek firmy. Siłownia ma być dostępna dla pracowników i ich rodzin po godzinach pracy. W całości ma być sfinansowana ze środków bieżących działalności. Wydatki związane z utworzeniem siłowni nie zostaną przedsiębiorcy zwrócone w żaden sposób. Pracownicy mają z niej korzystać za darmo. Przedsiębiorca nie zamierza pobierać od nich opłat za korzystanie z siłowni ani innych należności wynikających z tego tytułu. Wnioskodawca zaznaczył, że każde z zakupionych urządzeń ma być samodzielnym urządzeniem i wartość żadnego z nich nie ma przekroczyć kwoty 10 000 zł. Jednocześnie urządzenia mają tworzyć jedną zorganizowaną siłownię znajdującą się w pomieszczeniu przystosowanym do wykonywania tego typu czynności, które to pomieszczenie będzie znajdowało się w budynku siedziby firmy. Koszt utworzenia siłowni szacowany jest na kwotę ok. 50 000 zł netto. W kwocie tej został zawarty koszt zakupu urządzeń. Przy czym przedsiębiorca chce każde z zakupionych urządzeń zakwalifikować jako odrębny środek trwały i chce je poddać amortyzacji jednorazowej, a jeżeli nie będzie takiej możliwości to chciałby dokonać amortyzacji metodą liniową stawką w wysokości 20% ustaloną wg Klasyfikacji Środków Trwałych, grupa 8. Jednocześnie wnioskodawca przewiduje, że urządzenia te będą użytkowane przez okres dłuższy niż 1 rok oraz będą kompletne i zdatne do użytkowania w dniu przyjęcia ich do używania.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej napisał w interpretacji, że wydatki poniesione na utworzenie siłowni mają jak najbardziej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pracownicy, którzy otrzymali możliwość korzystania z siłowni mają lepsze samopoczucie, są mniej spięci, poprawia się ich stan psychiczny, co z kolei przekłada się na na efektywność pracy. Można zatem powiedzieć, że wydatki poniesione na utworzenie siłowni mogą zostać jak najbardziej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Według Dyrektora KIS zakupione urządzenia stanowią odrębne środki trwale i można je ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedsiębiorca ma również prawo dokonać jednorazowej amortyzacji każdego urządzenia osobno w miesiącu oddania ich do używania lub w miesiącu następnym, ponieważ wartość początkowa poszczególnych środków trwałych nie jest wyższa niż 10 000 zł.
W interpretacji można przeczytać między innymi:
Wydatki na zakupione urządzenia do siłowni mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do Jego udziału w zysku Spółki), jako tzw. koszty pośrednie, tj. poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli wartość poszczególnych urządzeń wchodzących w skład siłowni nie będzie przekraczać 10 000 zł, a każde z tych urządzeń będzie stanowić odrębny środek trwały, który będzie kompletny i zdatny do użytku, a okres jego użytkowania wyniesie ponad jeden rok oraz będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej w formie Spółki jawnej, to takie urządzenia będą stanowić odrębne środki trwałe i mogą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. […] skoro wartość poszczególnych urządzeń stanowiących odrębny środek trwały nie będzie przekraczać 10 000 zł, Wnioskodawca w myśl art. 22 ust. 8 w zw. z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie mógł dokonać ich jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania takiego urządzenia do używania albo w miesiącu następnym.
